In ons Banning gebouw hangt een nieuwe installatie van kunstenares Gretha Hengst.
Dit keer hangt de kunst niet alleen aan de muren, maar ín de ruimte. U loopt er omheen,
onderdoor en soms ook zelfs tegenaan. De vormen lijkten te leven in de ruimte en hun
plek in te nemen in het bestaan.
Gretha Hengst beeldt met behulp van papier en verf de menselijke conditie af.
Lichaamsdelen, ideeën, concepten, emoties, alles passeert de revue. Zo leest u
ook in het bijbehorende gedicht ‘Ik wil bloot zijn en beginnen’, wat Hengst zelf schreef.
Hierin lezen wij (redactie) de innerlijke en externe tumult van jezelf kwetsbaar opstellen,
reflectie, leren en in je eigen kracht komen.
Het gedicht is geïnspireerd op het gelijknamige werk van dichter Paul van Ostaijen
Ik wil bloot zijn en beginnen
Een installatie van Gretha Hengst
Ik verdwaal
op zoek naar ordening
in een chaos aan indrukken
flarden van onsamenhangende beelden
in de wereld in en buiten mij
Ik vind
de resonantie van de stilte
onderga
neem waar
in het veld van ongemak
Ik herken
de kwetsbaarheid
van het eigen lichaam
de tegenstrijdige krachten
die er huishouden
Ik adem
en kan beginnen
